Beklemenin Kayıp İtibarı / Psikolog Hüseyin Yılmazalp

Çağımızın nabzı, hızın ve anlık tatminin egemen olduğu bir ritimle atıyor. Anında bilgiye erişim, anında tatmin, anında sonuç… Hepsi, “beklemeyi” bir lüks, hatta bir engel olarak görmemize yol açıyor. Bu anlayış, modern yaşamın karmaşası içerisinde, sanki “beklemek” zamanın akışını durdurmak, ilerlemenin önüne geçmek gibi algılanıyor. Oysa beklemek, sadece bir zaman dilimi değil, aynı zamanda bir bilinç hali, bir farkındalık yolculuğudur.
Hızın egemen olduğu bu dünyada, beklemek; bir zaman kaybı değil, derin bir iç yolculuğun başlangıç noktasıdır. Dış dünyanın gürültüsünden sıyrılıp kendi iç dünyamıza doğru bir yolculuğa çıktığımızda, zihnimizin dinginleşmesine, duygularımızın yatışmasına ve düşüncelerimizin berraklaşmasına olanak tanır. Bu sessizlik anında, kalbimizi ve zihnimizi dinleyerek kendi iç sesimizi keşfedebiliriz. O anın getirdiği huzur ve sakinlik, gerçekliğe yeni bir pencereden bakmamızı sağlar.
Modern yaşam, sürekli hareket halinde olmayı, hemen her şeye anında erişebilmeyi ve her an üretken olmayı dayatıyor. Bu tempoda yaşamak, ruhsal dengemizi bozarak, anlık tatmin arayışına, sabırsızlığa ve dolayısıyla da huzursuzluğa yol açıyor. Ancak, bu hızlı yaşamın getirdiği kaosun ortasında, beklemenin önemi, sükûnet, sekînet adına hatırlatılmalı. Beklemek, kalbin sesini duymamızı, zihnin karmaşasından sıyrılmamızı ve hayata daha geniş bir perspektiften bakmamızı sağlar. Hızın ve anlık tatminin baskısından uzaklaşarak, kendimizi ve çevremizi daha iyi anlayabiliriz.
Zihnimizi dinginleştirerek, duygularımızı kontrol altına alarak ve düşüncelerimizi olgunlaştırarak, daha bilinçli ve sorumlu kararlar almamızı sağlar. Beklememek ise, anlık tatmin arayışına ve duyusal zevklere olan aşırı bağımlılığa açar. Bu durum, sabırsızlık, öfke, hayal kırıklığı gibi olumsuz duyguların peşi sıra gelmesine ve davranışlarımızda ani tepkiler, aceleci kararlar ve bencilce hareketler gözlenmesine sebep olabilir.
Modern aklın doğrusallık ve kesinlik arayışı, hayatın doğal bir parçası olan müphemliği bir tehdit olarak görüyor. Bu bakış açısı, insanların her şeyi anında çözmek ve her şeye kontrol sahibi olmak istemelerine yol açıyor. Oysa müphemlik, hayatın zenginliği ve güzelliğinin kaynağıdır. Beklemek, belirsizlikle yüzleşmeyi kabullenmemizi ve hayatın akışına güvenmeyi öğrenmemizi sağlar.
Beklemenin müphemliğine karşı hoşgörüsüzlük ise modern aklın bize oynadığı bir oyun, bir meydan okumadır. Bu hoşgörüsüzlük, bizi sürekli olarak kontrol altında tutma, her şeyi planlama ve belirsizliği ortadan kaldırma çabası içerisinde bırakır. Oysa insanın müphemlikten hoşlanması, hayatın doğal bir parçası olan belirsizliği kucaklamayı öğrenmesiyle mümkün olur. Beklemek, bu belirsizliğe karşı direnmemek, onu kabullenmek ve onun içinde kendimizi bulmaktır.
Beklemenin önemini anlamak için, sanatın farklı alanlarına da bakmamız gerekir. Sanatçılar, beklemenin duygusal derinliğini ve varoluşsal anlamını farklı şekillerde ifade etmişlerdir. Resimlerde, beklemenin dinginliği ve huzuru görüntülerle yansıtılırken, müziğin ritminde bekleyişin stresini ve beklentinin gerginliğini hissedebiliriz. Edebiyat eserlerinde ise, beklemenin insan ruhuna etkisini, karakterlerin içsel çatışmalarını ve hayatın anlam arayışlarını yansıtan hikâyelerle anlatılabilir.
Ancak, günümüzde beklemeyi zorlaştıran birçok etken de vardır. Teknolojinin gelişmesi, anında tatmin arayışı, hızın kültürü ve rekabete dayalı yaşam biçimi beklemeyi bir lüks hale getirmiştir. Hemen her şeyi anında elde etme ihtiyacı, sabrı ve bekleyiş yeteneğini zayıflatmıştır. Bu durum, insanları daha sabırsız, daha stresli ve daha hızlı bir yaşam temposuna itmiştir.
Belirli bir sonuç için çalışırken, bekleme süresi, yeni fikirler üretmek ve farklı perspektiflerden bakmak için bir fırsat sunar. Bekleyerek, hayata daha geniş bir perspektiften bakma fırsatı elde ederiz. Beklemek, hızlı kararlar almak yerine, olgun düşünceler ve daha isabetli kararlar almamızı sağlar. Beklemek, derinlikli düşünmeyi destekler. Bekleme süresi, kendimizi ve hayatımızı sorgulama ve anlama fırsatı sunar. Beklemek, kişisel büyümeyi destekler. Sabır ve bekleme yeteneği, stres yönetimi, empati ve öz denetim gibi kişisel gelişimi destekleyen önemli becerilerdir.
Beklemenin kayıp itibarını iade etmek, çağımızın en önemli ihtiyaçlarından biridir. Hız ve anlık tatmin arayışının baskısından kurtulmak, müphemlikle yüzleşmek ve hayatın akışına güvenmeyi öğrenmek, insanın ruhsal, zihinsel ve sosyal gelişiminde hayati önem taşır. Beklemek, bize sakinlik, olgunluk ve bilgelik kazandırır. Bu nedenle, “beklemeyi” yeniden keşfetmek, kendimizi ve dünyayı daha iyi anlayabilmemiz için olmazsa olmaz bir adımdır.
Beklemeyi yeniden keşfetmek, kendimizi ve dünyayı daha derinlemesine anlamamızı sağlayacak, hızın ve anlık tatminin egemenliğinden kurtulmamıza yardımcı olacak ve hayatın karmaşasında iç huzurumuzu bulmamızı sağlayacak bir yolculuktur. Bu yolculuk, iç sesimizi dinlemeyi, kendimizle yüzleşmeyi ve hayatın akışına güvenmeyi öğrenmemizi sağlayacak, bizi daha bilge, daha sabırlı ve daha huzurlu bir insan yapacaktır.